Προβολή 3 Ντοκιμαντέρ για τις εξορύξεις και τα αιολικά.
Την Παρασκευή 17/07, στις 21.00 στο Άλσος βλέπουμε 3 ντοκιμαντέρ για τις εξορύξεις, τα κινήματα εναντίον τους και τον μύθο της "πράσινης ανάπτυξης" από την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων στην Ελλάδα.
1)Ντοκιμαντέρ για τις εξορύξεις στην Basilicata
Πρόκειται για μια περιοχή της Ιταλίας με χαρακτηριστικά παρόμοια της Ηπείρου, στην οποία έχουν γίνει εξορύξεις. Οι επιπτώσεις τους πολύ χειρότερες από τις προβλεπόμενες από τις μελέτες των εταιριών έχουν διαταράξει την ζωή των κατοίκων και την υγεία τους. Τα επίπεδα των τοξικών ρύπων βρίσκονται πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια που θέτει το κράτος αλλά παρόλα αυτά οι εταιρίες συνεχίζουν το έργο τους.
Διάρκεια 16'
2)"Πετρέλαιο & Νερό"
Ντοκιμαντέρ για τα κινήματα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε Ισπανία και Ιταλία, που κατάφεραν να
σταματήσουν τις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων στις θάλασσες τους. ('Ερευνα,παραγωγή: Ε.Μπερσή)
Διάρκεια 13'
3)"Ασκός του Αιόλου"
"Το ντοκιμαντέρ, που είναι το αποτέλεσμα 2 χρόνων γυρισμάτων σε 16 περιοχές της Ελλάδας και άλλων δύο χρόνων
επισταμένης δημοσιογραφικής έρευνας, αποκαλύπτει μια πραγματικότητα που παρέμενε επιμελέστατα κρυμμένη κάτω από
τη σκόνη της αδιαφάνειας και της προπαγάνδας της πράσινης ανάπτυξης.
Με αφορμή την αλόγιστη διασπορά ανεμογεννητριών σε όλη τη χώρα και την ασύστολη χορήγηση αδειών σε πολυάριθμες εταιρείες εγκατάστασης αιολικών, η ομάδα παραγωγής επιδίωξε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αλλά και να καταγράψει την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές αυτές, καθώς και να μεταφέρει στο κοινό με κάθε λεπτομέρεια τις ευρύτερες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες των λεγόμενων επενδύσεων «πρώτης προτεραιότητας»."
Διάρκεια 83'
Σχετικά με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, τις ΑΠΕ, τον μύθος της ανάπτυξης:
Εξορύξεις υδρογονανθράκων
Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων έχουν καταστροφικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε τοπική αλλά και ευρύτερη κλίμακα, όπως ρύπανση των υδάτων, ατμοσφαιρική ρύπανση, αποψίλωση δασών, αύξηση σεισμικότητας και ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης. Παρ’ όλα αυτά οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν διασφαλίσει ανύπαρκτο περιβαλλοντικό έλεγχο. Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων και οι αγωγοί για την μεταφορά των προϊόντων τους φέρνουν μαζί τους πόλεμο, προσφυγιά και κοινωνίες σε κατάσταση ομηρίας υπό την διαρκή απειλή του πολέμου.
ΑΠΕ
Άλλος ένας μεγάλος μύθος είναι και οι ΑΠΕ ή η επονομαζόμενη πράσινη ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια μαζί με τις αδιαμφισβήτητες πλέον αποδείξεις της κλιματικής αλλαγής και του τεράστιου αντικτύπου που αυτή θα φέρει στις ζωές μας, οι ΑΠΕ διαφημίζονται ως η μόνη λύση καθώς είναι μη ορυκτές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Φαινομενικά οι ΑΠΕ αποτελούν την μόνη ίσως ενεργειακή εναλλακτική, ωστόσο το ζήτημα είναι κυρίως πολιτικό παρά τεχνικό. Ο χαρακτηρισμός των ΑΠΕ ως πηγή «πράσινης» ενέργειας, συσκοτίζει πτυχές του ζητήματος, όπως τα φαραωνικά έργα που απαιτούνται για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε βουνοκορφές μετατρέποντας τες σε τσιμεντένιες εξέδρες, καταστρέφοντας την βιοποικιλότητα και αλλάζοντας ριζικά το φυσικό τοπίο. Κι αν τα αιολικά πάρκα είναι σχετικά νέα μόδα, πιο συμβατικές μορφές «πράσινης» ενέργειας αποτελούν τα φράγματα, με ποτάμια όπως ο Αχελώος να συναντούν αναρίθμητα εμπόδια στην ροή τους και ολόκληρα χωριά να έχουν εξαφανιστεί (βλ. φράγμα Κρεμαστών) ή να κινδυνεύουν με εξαφάνιση (βλ. φράγμα Μεσοχώρας), με τις αλλαγές στο μικροκλίμα των περιοχών αυτών να είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες. Περιττό να προσθέσουμε πως τυχόν αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών αντιμετωπίζονται με τον μόνο τρόπο που ξέρει το κράτος, όπως είδαμε και πρόσφατα στην Τήνο – την καταστολή.
Ο Μύθος της Ανάπτυξης
Η μεγαλύτερη επιτυχία του υπάρχοντος συστήματος, έγκειται στην ταύτιση της ανάπτυξης με την πρόοδο των ανθρωπίνων κοινωνιών. Η ταύτιση αυτή συσκοτίζει μία πτυχή του όρου ανάπτυξη: όταν μιλάμε για ανάπτυξη, πρέπει να γίνεται αντιληπτό, ότι μιλάμε για καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία σε καμία περίπτωση δεν συνάδει αναγκαστικά με την ανθρώπινη πρόοδο. Συνεπώς ο όρος «ανάπτυξη» μόνο ουδέτερος δεν είναι, πόσο μάλλον θα έπρεπε να αποτελεί ζητούμενο. Ειδικότερα τα τελευταία 40 χρόνια, με την πλήρη επικράτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, η ανάπτυξη έχει μετατραπεί σε φετίχ και στο κυνήγι αυτής κοινότητες ακόμη και ολόκληρες χώρες ισοπεδώνονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών για την πλήρη εμπορευματοποίηση της φύσης. Δεν υφίσταται οικονομική ανάπτυξη ουδέτερη καθαυτή και υποχρεωτικά θετική.
Για την Ήπειρο
Συγκεκριμένα για την Ήπειρο αν και το ζήτημα των εξορύξεων δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αυτό δεν μας κάνει να εφησυχάζουμε. Οι επιλογές του κράτους και των τοπικών του αρχών αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Επί δεκαετίες, κι ενώ παραγωγικές δραστηριότητες όπως η κτηνοτροφία και η γεωργία παραλύουν, το βάρος δίνεται στον μαζικό τουρισμό όπου τα άλλοτε ανθηρά χωριά της Ηπείρου επιδεικνύονται σαν βιτρίνα, όταν στην πραγματικότητα οι κοινότητες αυτές έχουν διαλυθεί. Η στρατηγική επιλογή των εξορύξεων, αν και εκ πρώτης όψεως αντιφατική υπηρετεί απόλυτα αυτό το οικονομικό μοντέλο. Άλλωστε με ενέργειες των τοπικών παραγόντων, οι εξορύξεις δεν θα αγγίξουν την τουριστική αυτή βιτρίνα, επιβεβαιώνοντας τόσο τους φόβους για οικολογική καταστροφή (αν τάχα δεν υφίσταται κίνδυνος οικολογικής καταστροφής γιατί να εξαιρεθεί το Ζαγόρι από τις εξορύξεις;) όσο και τον επιδερμικό τρόπο με τον οποίο ο μαζικός τουρισμός προσεγγίζει τις τοπικές κοινότητες. Έτσι μία περιοχή όπως η Ήπειρος, βασιζόμενη όλο και περισσότερο σε δύο τομείς που φέρνουν το όλο οικολογικό σύστημα της σε ανισορροπία, μετατρέπεται απλώς σε ένα ακόμη εξάρτημα του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, μαζί με ολόκληρη την Ελλάδα που προσανατολίζεται στην μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο.
Πρόταγμα
Το οικολογικό και ενεργειακό πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. Όσο η ενέργεια αντιμετωπίζεται ως αξία ανταλλαγής και όχι χρήσης, δεν μπορεί παρά να υπόκειται στους νόμους της αγοράς – όσο και αν κάποιες πολυεθνικές πλασάρουν την ετικέτα eco friendly. Ο τρόπος οργάνωσης και αντίστασης ενάντια στη λεηλασία της φύσης πρέπει να είναι αμεσοδημοκρατικός και μακριά από λογικές ανάθεσης, όπως ακριβώς οραματιζόμαστε και τις κοινωνίες μας. Γνώμονας για το ζήτημα της ενέργειας, δεν πρέπει επ’ ουδενί να είναι τα κέρδη μίας χούφτας πολυεθνικών αλλά η καθολική πρόσβαση σε αυτή και η δημιουργία ενός παραγωγικού μοντέλου, ικανού να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές περιβαλλοντικές παρεμβάσεις. Οι πολίτες θα πρέπει να αποφασίζουν για το τι ενέργεια χρειάζονται και τα μέσα με τα οποία θα τη αποκτούν. Το ενεργειακό ζήτημα δεν αφορά μόνο τη μορφή ενέργειας αλλά αφορά τη ζωή μας Με οριζόντιες και τοπικές δομές και κινήματα, πράττουμε και δημιουργούμε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου
Κάθε Τετάρτη ανοιχτή συνέλευση στις 20:00, στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, Στοά Σκόρδου)
1)Ντοκιμαντέρ για τις εξορύξεις στην Basilicata
Πρόκειται για μια περιοχή της Ιταλίας με χαρακτηριστικά παρόμοια της Ηπείρου, στην οποία έχουν γίνει εξορύξεις. Οι επιπτώσεις τους πολύ χειρότερες από τις προβλεπόμενες από τις μελέτες των εταιριών έχουν διαταράξει την ζωή των κατοίκων και την υγεία τους. Τα επίπεδα των τοξικών ρύπων βρίσκονται πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια που θέτει το κράτος αλλά παρόλα αυτά οι εταιρίες συνεχίζουν το έργο τους.
Διάρκεια 16'
2)"Πετρέλαιο & Νερό"
Ντοκιμαντέρ για τα κινήματα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε Ισπανία και Ιταλία, που κατάφεραν να
σταματήσουν τις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων στις θάλασσες τους. ('Ερευνα,παραγωγή: Ε.Μπερσή)
Διάρκεια 13'
3)"Ασκός του Αιόλου"
"Το ντοκιμαντέρ, που είναι το αποτέλεσμα 2 χρόνων γυρισμάτων σε 16 περιοχές της Ελλάδας και άλλων δύο χρόνων
επισταμένης δημοσιογραφικής έρευνας, αποκαλύπτει μια πραγματικότητα που παρέμενε επιμελέστατα κρυμμένη κάτω από
τη σκόνη της αδιαφάνειας και της προπαγάνδας της πράσινης ανάπτυξης.
Με αφορμή την αλόγιστη διασπορά ανεμογεννητριών σε όλη τη χώρα και την ασύστολη χορήγηση αδειών σε πολυάριθμες εταιρείες εγκατάστασης αιολικών, η ομάδα παραγωγής επιδίωξε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αλλά και να καταγράψει την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές αυτές, καθώς και να μεταφέρει στο κοινό με κάθε λεπτομέρεια τις ευρύτερες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες των λεγόμενων επενδύσεων «πρώτης προτεραιότητας»."
Διάρκεια 83'
Σχετικά με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, τις ΑΠΕ, τον μύθος της ανάπτυξης:
Εξορύξεις υδρογονανθράκων
Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων έχουν καταστροφικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε τοπική αλλά και ευρύτερη κλίμακα, όπως ρύπανση των υδάτων, ατμοσφαιρική ρύπανση, αποψίλωση δασών, αύξηση σεισμικότητας και ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης. Παρ’ όλα αυτά οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν διασφαλίσει ανύπαρκτο περιβαλλοντικό έλεγχο. Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων και οι αγωγοί για την μεταφορά των προϊόντων τους φέρνουν μαζί τους πόλεμο, προσφυγιά και κοινωνίες σε κατάσταση ομηρίας υπό την διαρκή απειλή του πολέμου.
ΑΠΕ
Άλλος ένας μεγάλος μύθος είναι και οι ΑΠΕ ή η επονομαζόμενη πράσινη ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια μαζί με τις αδιαμφισβήτητες πλέον αποδείξεις της κλιματικής αλλαγής και του τεράστιου αντικτύπου που αυτή θα φέρει στις ζωές μας, οι ΑΠΕ διαφημίζονται ως η μόνη λύση καθώς είναι μη ορυκτές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Φαινομενικά οι ΑΠΕ αποτελούν την μόνη ίσως ενεργειακή εναλλακτική, ωστόσο το ζήτημα είναι κυρίως πολιτικό παρά τεχνικό. Ο χαρακτηρισμός των ΑΠΕ ως πηγή «πράσινης» ενέργειας, συσκοτίζει πτυχές του ζητήματος, όπως τα φαραωνικά έργα που απαιτούνται για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε βουνοκορφές μετατρέποντας τες σε τσιμεντένιες εξέδρες, καταστρέφοντας την βιοποικιλότητα και αλλάζοντας ριζικά το φυσικό τοπίο. Κι αν τα αιολικά πάρκα είναι σχετικά νέα μόδα, πιο συμβατικές μορφές «πράσινης» ενέργειας αποτελούν τα φράγματα, με ποτάμια όπως ο Αχελώος να συναντούν αναρίθμητα εμπόδια στην ροή τους και ολόκληρα χωριά να έχουν εξαφανιστεί (βλ. φράγμα Κρεμαστών) ή να κινδυνεύουν με εξαφάνιση (βλ. φράγμα Μεσοχώρας), με τις αλλαγές στο μικροκλίμα των περιοχών αυτών να είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες. Περιττό να προσθέσουμε πως τυχόν αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών αντιμετωπίζονται με τον μόνο τρόπο που ξέρει το κράτος, όπως είδαμε και πρόσφατα στην Τήνο – την καταστολή.
Ο Μύθος της Ανάπτυξης
Η μεγαλύτερη επιτυχία του υπάρχοντος συστήματος, έγκειται στην ταύτιση της ανάπτυξης με την πρόοδο των ανθρωπίνων κοινωνιών. Η ταύτιση αυτή συσκοτίζει μία πτυχή του όρου ανάπτυξη: όταν μιλάμε για ανάπτυξη, πρέπει να γίνεται αντιληπτό, ότι μιλάμε για καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία σε καμία περίπτωση δεν συνάδει αναγκαστικά με την ανθρώπινη πρόοδο. Συνεπώς ο όρος «ανάπτυξη» μόνο ουδέτερος δεν είναι, πόσο μάλλον θα έπρεπε να αποτελεί ζητούμενο. Ειδικότερα τα τελευταία 40 χρόνια, με την πλήρη επικράτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, η ανάπτυξη έχει μετατραπεί σε φετίχ και στο κυνήγι αυτής κοινότητες ακόμη και ολόκληρες χώρες ισοπεδώνονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών για την πλήρη εμπορευματοποίηση της φύσης. Δεν υφίσταται οικονομική ανάπτυξη ουδέτερη καθαυτή και υποχρεωτικά θετική.
Για την Ήπειρο
Συγκεκριμένα για την Ήπειρο αν και το ζήτημα των εξορύξεων δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αυτό δεν μας κάνει να εφησυχάζουμε. Οι επιλογές του κράτους και των τοπικών του αρχών αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Επί δεκαετίες, κι ενώ παραγωγικές δραστηριότητες όπως η κτηνοτροφία και η γεωργία παραλύουν, το βάρος δίνεται στον μαζικό τουρισμό όπου τα άλλοτε ανθηρά χωριά της Ηπείρου επιδεικνύονται σαν βιτρίνα, όταν στην πραγματικότητα οι κοινότητες αυτές έχουν διαλυθεί. Η στρατηγική επιλογή των εξορύξεων, αν και εκ πρώτης όψεως αντιφατική υπηρετεί απόλυτα αυτό το οικονομικό μοντέλο. Άλλωστε με ενέργειες των τοπικών παραγόντων, οι εξορύξεις δεν θα αγγίξουν την τουριστική αυτή βιτρίνα, επιβεβαιώνοντας τόσο τους φόβους για οικολογική καταστροφή (αν τάχα δεν υφίσταται κίνδυνος οικολογικής καταστροφής γιατί να εξαιρεθεί το Ζαγόρι από τις εξορύξεις;) όσο και τον επιδερμικό τρόπο με τον οποίο ο μαζικός τουρισμός προσεγγίζει τις τοπικές κοινότητες. Έτσι μία περιοχή όπως η Ήπειρος, βασιζόμενη όλο και περισσότερο σε δύο τομείς που φέρνουν το όλο οικολογικό σύστημα της σε ανισορροπία, μετατρέπεται απλώς σε ένα ακόμη εξάρτημα του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, μαζί με ολόκληρη την Ελλάδα που προσανατολίζεται στην μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο.
Πρόταγμα
Το οικολογικό και ενεργειακό πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. Όσο η ενέργεια αντιμετωπίζεται ως αξία ανταλλαγής και όχι χρήσης, δεν μπορεί παρά να υπόκειται στους νόμους της αγοράς – όσο και αν κάποιες πολυεθνικές πλασάρουν την ετικέτα eco friendly. Ο τρόπος οργάνωσης και αντίστασης ενάντια στη λεηλασία της φύσης πρέπει να είναι αμεσοδημοκρατικός και μακριά από λογικές ανάθεσης, όπως ακριβώς οραματιζόμαστε και τις κοινωνίες μας. Γνώμονας για το ζήτημα της ενέργειας, δεν πρέπει επ’ ουδενί να είναι τα κέρδη μίας χούφτας πολυεθνικών αλλά η καθολική πρόσβαση σε αυτή και η δημιουργία ενός παραγωγικού μοντέλου, ικανού να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές περιβαλλοντικές παρεμβάσεις. Οι πολίτες θα πρέπει να αποφασίζουν για το τι ενέργεια χρειάζονται και τα μέσα με τα οποία θα τη αποκτούν. Το ενεργειακό ζήτημα δεν αφορά μόνο τη μορφή ενέργειας αλλά αφορά τη ζωή μας Με οριζόντιες και τοπικές δομές και κινήματα, πράττουμε και δημιουργούμε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου
Κάθε Τετάρτη ανοιχτή συνέλευση στις 20:00, στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, Στοά Σκόρδου)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου